در روز عاشورا کودک شیرخواره امام حسین(ع) حضرت علی اصغر از عطش و شدت گرما بی تاب شده بود، رباب و اهل خیام به دنبال این بودند که برای کودک شش ماهه چاره و راهی پیدا کنند. کودک شیرخواره را به دست بابا دادند و امام علیه السلام با دشمن در حال گفتگو بود ناگهان تیری از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم علی اصغر را درید و کودک شش ماهه قربانی خدا و روز عاشورا گشت. امام حسین علیه السلام خون گلوی او را گرفت و به آسمان پاشید.
بگیر اصغرم را و آبش بده
که سوزد سرا پایش از تشنگی
رخش بوسم اما چه بوسیدنی
که افسرده سیمایش از تشنگی
عطش از نگاهش ربوده است تاب
ترک خورده لب هایش از تشنگی
زند دست و پا روی دستان من
که می لرزد اعضایش از تشنگی
کند گریه آهسته چون ناله اش
گره خورده در نایش از تشنگی
نه شیری، نه آبی که در آفتاب
کنم من تسلّایش از تشنگی
به گهواره می پیچد از سوز تب
کند تب مداوایش از تشنگی
از این تشنگی چون مؤید بسوخت
سید رضا موید
اخبار مرتبط
