امام حسین علیه السلام برای احیاء دین قیام کرد و زیر بار ذلت بیعت نرفت و جهت تکمیل قیام خود حج خود را ناتمام گذاشت و از مکه به طرف کربلا حرکت کرد
حج ناتمام
بار بربندید آهنگ سفر دارد حسین
نیّت رفتن در آغوش خطر دارد حسین
خنجر نامردمی خوردن ز اهل کوفه را
خوب می داند که میراث از پدر دارد حسین
وای من! مابین رود دجله و رود فرات
لب ز شن های بیابان خشک تر دارد حسین
اهل بیتش را ببین همراه خود آورده است
چون که از پایان کار خود خبر دارد حسین
تا بگوید شرط دینداری فقط آزادگی ست
روی دستش غنچه ای بی بال و پر دارد حسین
بانگ بر زد پیکری بی دست «اَدرک یا اَخا!»
ناگهان دیدند دستی بر کمر دارد حسین
کوه صبر است او که هم داغ برادر دیده است
هم تک و تنهاست، هم داغ پسر دارد حسین
بر فراز نی نگاهش را به صحرا دوخته ست
آه اگر از اهل بیتش چشم بردارد حسین
کاروانی نیزه و شمشیر و خنجر پیش رو
کاروانی اشک و ماتم پشت سر دارد حسین
تا که حج ناتمام خویش را کامل کند
ترک سر کرده ست، احرامی دگر دارد حسین
سعید بیابانکی