عاشورا مهم ترین روز عزاداری در فرهنگ شیعیان سرتاسر عالم است. در روز عاشورا سپاه یزید در برابر تعداد اندک یاران به صف شدند تا بزرگترین جنایت تاریخ را رقم بزنند. عاشورا حرکتی آگاهانه در راه رهایی است. کربلا، آزمون دادخواهی و عدالت گستری است و این حسین است که در برابر دنیای همه یزیدها ایستاده است.
ابرنوبهار
ای مرد و زن! که جمع به پیرامنِ منید
|چون ابر نوبهار، چرا گریه می کنید؟
زخمی نخورده یید، چرا آه می کشید؟
داغی ندیده یید، چرا صیحه می زنید؟
چون دانه های سبحه، به یک جای گشته جمع
وز دیده، رشته های گهر می پراکنید
بر ناله شایقید، مگر طبع عاشقید؟
بر گریه مایلید، مگر شمع روشنید؟
گاهی زنید بر سر و، گاهی به سینه دست
گه مویه می کنید و، گهی موی می کنید
چون مادران گمشدهْ فرزند، در خروش
چون خواهران کشتهْ برادر، به شیوَنید
خونینْ جگر چو لاله و چون غنچه تنگدل
باده زبان به نوحهْ سرایی، چو سوسنید
گویا شهید گشته جگر گوشه رسول
کز غم، رسانده چاک گریبان به دامنید!
گویا خزان رسیده به گلزار فاطمه
کز دیده، اشکبارتر از ابر بهمنید!
در روضه بهشت به پاداش این عزا
گویا رسولتان که: لکم احسنُ الجزا[۲]
میرزا صادق اردستانی (روشن)