امام حسین علیه السلام برای احیاء دین قیام کرد و زیر بار ذلت بیعت نرفت و جهت تکمیل قیام خود حج خود را ناتمام گذاشت و از مکه به طرف کربلا حرکت کرد
کوفه اگر مقصد است راه دراز است!
علت این حج ناتمام بزرگ است
از طرفی هم سپاه شام بزرگ است
بغض فرو خوردۀ امام بزرگ است
پشت سر کاروانش آب نپاشید
آه نمک بر دل کباب نپاشید
ماند، و گفتند حاضر است که باشد
رفت، و گفتند عابر است که باشد
گریه ندارد مسافر است که باشد
آب نپاشید می رود که نیاید
دل به بیابان تشنه زد که نیاید
رفت و پی اش آمدند نامه رسان ها
باز همان وعده ها و خط و نشان ها
کندی شمشیرها و نیش زبان ها
آب نباشید که به آب نیاز است
کوفه اگر مقصد است راه دراز است!
قافله ای می رسد غبار ندارد
قافله سالار آن قرار ندارد
از همه یک جور انتظار ندارد
هر کسی از بین راه، راه جدا کرد
گاه به او دل سپرد گاه جدا کرد
صلح که هرگز! جهاد هم برسد هیچ
لشگر ابن زیاد هم برسد هیچ
این که نسیم است، باد هم برسد هیچ
آب نریزید، جام ها پر خون است
عقل نشسته، میانه دار جنون است
نسبت این دو سپاه، یک به هزار است
مشک هنوز آن طرف به دست سوار است
با ترک لب چقدر مثل انار است
از سر مشکش عمو ولی نگذشته
آب هنوز از سر علی نگذشته
دشت پر از بوی نافه می شود امروز
گرگ از آهو کلافه می شود امروز
بر هنر عشق اضافه می شود امروز
این سر آزاد عشق بود که افتاد
در سر ما باد عشق بود که افتاد
سوختنِ در چرا به چشم نیامد؟
خطبۀ حیدر چرا به چشم نیامد؟
گریۀ اصغر چرا به چشم نیامد؟
پاسخ چندین هزار مسئله سرخ است
آب بریزید دست حرمله سرخ است
محمد حسین ملکیان