غربت تو بار غم کوچه ها
«سعی» تو در پیچ و خم کوچه ها
آه تو در سینه دیوار بود
اشک تو وقف قدم یار بود
کوفه چه بی عار و چه بی درد بود
بین همه پیرزنی «مرد» بود
بخت به وی کرد خطاب این چنین:
طوعه به مردانگی ات آفرین!
وجه خدا شمع شبستان توست
جان حسین است که مهمان توست
اشک شده مونس تنهایی اش
خون چکد از دیده دریایی اش
دیده به مکه دل شب دوخته
سوخته و سوخته و سوخته
گشته تپش های دلش یا حسین
زمزمه دارد دل شب با حسین:
ای به شرف فوق خلیل خدا
ای به منایت سر و جانم فدا
حرمله با تیر کشد انتظار
تیر کجا و گلوی شیرخوار
تیر کجا و دل افروخته
تیر کجا و گلوی سوخته
کوفه محل همه نیرنگ هاست
دسته گل سنگ دلان سنگ هاست
حرمله با تیر کشد انتظار
تیر کجا و گلوی شیرخوار
تیر کجا و دل افروخته
تیر کجا و گلوی سوخته
ای به شرف فوق خلیل خدا
ای به منایت سر و جانم فدا
دعا کن ای روح دعا از کرم
تا به قدم های تو افتد سرم
حاج غلامرضا سازگار
اخبار مرتبط
