در روز عاشورا کودک شیرخواره امام حسین(ع) حضرت علی اصغر از عطش و شدت گرما بی تاب شده بود، رباب و اهل خیام به دنبال این بودند که برای کودک شش ماهه چاره و راهی پیدا کنند. کودک شیرخواره را به دست بابا دادند و امام علیه السلام با دشمن در حال گفتگو بود ناگهان تیری از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم علی اصغر را درید و کودک شش ماهه قربانی خدا و روز عاشورا گشت. امام حسین علیه السلام خون گلوی او را گرفت و به آسمان پاشید.
ماه پاره
مادر نشسته منتظر ماه پاره اش
اما فقط ز خیمه او آه می رسد
مولای ما کنار فرات و علی به دست
اما ز لحظه ای که حرمله آنگاه می رسد
این ها معادلات غریبانه غم است
این ها گذشت و واقعه از راه می رسد
حسین دست غریبی خود به زانو زد
برای جرعه آبی به حرمله رو زد
با حنجری شکسته خدا را صدا زدی
در لا به لای خون خودت دست و پا زدی
کوچکترین شهید حرم در سرای عشق
از سال شصت و یک سخن آشنا زدی
آری، چگونه خوانمت از روی نیزه ها؟
کوچکترین سری که تکیه بر این نیزه ها زدی
باور نمی کنم عزیز دلم روی نیزه ای
آتش به عمه و من و این خیمه ها زدی
جمعه غروب، روز دهم، در نگاه آب
یک مهر سرخ آخر این ماجرا زدی
آقا ببخش قصد جسارت نداشتم
بر این ردیف و قافیه عادت نداشتم
محمد مهدی نسترن
اخبار مرتبط
