پایگاه خبری و تحلیلی رشد : روزنامه جمله نوشت : در طول هفته گذشته، رسانه ها خبر ورود چهره‌های معروف سال‌های گذشته صدا و سیما را به شبکه نمایش خانگی اعلام کردند و سر و صدای زیادی به راه انداختند. بر اساس این اخبار، «مهران مدیری»، چهره محبوب و مشهور سال‌های طولانی تلویزیون که در دهه‌های اخیر، رئالیتی‌شوی پر بیینده «دورهمی» را در کنداکتور «شبکه نسیم» داشت، ساخت برنامه‌ای با همان سبک و سیاق تحت عنوان «اسکار» را شروع کرده که قرار است از طریق شبکه نمایش خانگی منتشر شود. طبق اخبار رسیده قرار است «نیما شعبان‌نژاد» در این برنامه کنار مدیری حضور داشته باشد.
برنامه دیگری که در دستور کار شبکه نمایش خانگی قرار گرفته، فصل جدید «جوکر» با اجرای «احسان علیخانی» است. احسان علیخانی در کارنامه خود برنامه‌های به اصطلاح عامیانه «خیابان خلوت‌کن» بسیاری را روی آنتن تلویزیون برده بود و حالا قرار است ادامه فعالیت خود را روی شبکه نمایش خانگی ادامه دهد. شایان ذکر است علیخانی تهیه‌کننده جوکر در فصل‌های پیشین بود و اجرای این برنامه را «سیامک انصاری» به عهده داشت. احتمالا با هدف جذب بیشتر مخاطب، این مهم را نیز خود علیخانی با حفظ مقام تهیه‌کننده به عهده گرفته‌است. «عادل فردوسی پور» نیز که پیش از این برنامه‌سازی در شبکه نمایش خانگی را آغاز کرده بود و چنانچه «رامبد جوان» و «رضا رشیدپور» نیز به این شبکه ملحق شوند، ویترین نمایش خانگی تکمیل خواهد شد و باید نام خود را به شبکه ملی نمایش خانگی تغییر دهد!
سریال «سرزمین کهن» ساخته «کمال تبریزی» نیز که سال‌ها در صف پخش تلویزیون مانده بود، در ابتدا با تغییر نام «سرزمین مادری» از طریق اپلیکیشن تلویبیون و شبکه نمایش خانگی پخش شد و این گوی نیز از رسانه ملی ربوده شد. امروز که خوانندگان در حال مطالعه این سطور هستند، چهار قسمت از این سریال در دسترس همگان موجود است.
این‌که این اتفاق برای ما و منتقدان روش ادامه مسیر رسانه ملی خوشایند نیست، بیشتر از هر ادله‌ای گواه این ادعاست که دلسوزان و مشوقان اصلی رسانه اول حاکمیت، ما هستیم؛ نه امثال «محمدرضا شهبازی» که تا خبر آشتی و سرکار برگشتن کسی را می‌شنوند، قهر می‌کنند و فضا را ملتهب می‌سازند. وگرنه که اگر مدیران تلویزیون انصاف داشته باشند، درخواهند یافت که راحت‌ترین کار برای ما، تماشای چهره‌های دوستداشتنی‌مان از نمایش خانگی، در برنامه‌هایی که بدون محدودیت ساخته شده‌اند است اما به راستی چرا باید رسانه ملی این همه منزوی شود؟ چرا نباید تلویزیون رایگان کشور، که اولین مرجع رسمی صدای حکومت است، مخاطب و چهره‌ها را فراری دهد و آنچه در دستانش باقی می‌ماند، سریالهای سطح پایین و در مواردی حتی بدون سطح، مجری‌های دارای درصد کم محبوبیت در جامعه و سیل عظیم برنامه‌های تکراری باشد؟ چرا به صرف داشتن عقیده مخالف، یک برنامه کاملا بی‌ارتباط به مسائل سیاسی چون «دورهمی»، «نود»، «عصر جدید» و امثالهم باید از کنداکتور صدا و سیما حذف شوند؟ البته که تمام رسانه‌های این کشور اعم از نمایش خانگی، رادیو، مطبوعات، تلویزیون، سینما و اپلیکیشن‌ها زیر نظر یک نهاد نظارت می‌شوند و همه عضو یک خانواده‌اند اما امروز دیگر بر هیچ‌کس پوشیده نیست که رسانه ملی با قوانین دست و پاگیر خود، بیش از سایر رسانه‌ها به ورطه انزوا فرو رفته‌است. احتمالا کسی که از روی سلیقه و بر اساس میل شخصی، یک مجری نامدار تلویزون را کنار گذاشت یا کسی که قانون الزام تبلیغ فرزندآوری برای تولیدات نمایشی تلویزیون را نوشت نمی‌دانستند که این تصمیمات بدون فکر، در درازمدت چه آثار سوء و جبران‌ناپذیری می‌تواند داشته باشد و عجیب، عقب‌نشینی نکردن از این مواضع از جانب مدیران رسانه ملی است.
«پیمان جبلی»، رئیس سازمان صدا و سیما در حاشیه جلسه هیات دولت در هفته گذشته، در پاسخ به سوالی مبنی بر ارزیابی عملکرد کلی رسانه ملی اظهار کرد: «این سازمان همانند یک اتاق شیشه‌ای در انظار عمومی است و ارزیابی عملکرد نهایی را باید مردم داشته باشند.» این پاسخ، اظهاری درست و کارشناسی شده‌است و یقینا صاحبان اصلی این رسانه، مردم هستند. اما آنچه در عمل انجام می‌شود چیز دیگری است. تنها برای نجات رسانه ملی از انزوا خاطرنشان می‌کنیم که چهره‌های محبوب باید بتوانند آزادانه در تلویزیون کار کنند و محدودیت‌ها باید کم شود. ورود هر روز بیشتر از دیروز چهره‌هایی که در مشت تلویزیون بودند به شبکه نمایش خانگی، زنگ خطر بزرگی است که اگر شنیده شود اتفاق مثبتی است و اگر نه، این انزوای جعبه جادویی عمیق‌تر خواهد شد.
اخبار مرتبط
