عباس بن علی علیه السلام مشهور به قمر بنی هاشم، برادر و یار واقعی امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا به عنوان علمدار و یار با وفای آن حضرت تا آخرین لحظات عمر حضور داشت. آوازه دلاور مردی های حضرت عباس(ع) در آن روزگار طنین افکنده بود و دشمن در پی آن بود تا با اقدامی جسورانه، وی را از صف لشکریان امام حسین(ع) در کربلا جدا سازد. در نهایت با عمودی آهنین بر سر مبارک حضرت ابوالفضل(ع) زد و ایشان را به شهادت رساند
قامتت خمید
آب از خجالت لب خشک تو آب شد
دریا ز اشک سرخ تو رویش خضاب شد
وقتی که آب را به روی آب ریختی
در آتش دلت دل دریا کباب شد
آب فرات آبرو از دست داده بود
وقتی چکید اشک تو در آن گلاب شد
هر موج، پیش چشم تو چون کوه آتشی
هر جرعه یک تلظّیِ طفل رباب شد
در پیش تیرها چو کمان قامتت خمید
از بس که پیکرت سپر مشک آب شد
وقتی برای غربت تو مشک گریه کرد
مانند دود در نظرت آفتاب شد
آخر نه منع آب ز مهمان بود گناه
چون شد که این گناه به کوفی ثواب شد؟
میثم! بریز خون دل از دیده بی حساب
زیرا به اهل بیت، ستم بی حساب شد
حاج غلامرضا سازگار
اخبار مرتبط
