در روز عاشورا کودک شیرخواره امام حسین(ع) حضرت علی اصغر از عطش و شدت گرما بی تاب شده بود، رباب و اهل خیام به دنبال این بودند که برای کودک شش ماهه چاره و راهی پیدا کنند. کودک شیرخواره را به دست بابا دادند و امام علیه السلام با دشمن در حال گفتگو بود ناگهان تیری از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم علی اصغر را درید و کودک شش ماهه قربانی خدا و روز عاشورا گشت. امام حسین علیه السلام خون گلوی او را گرفت و به آسمان پاشید.
دهان کودک من با تیر شد پر از خون
ای مادران عالم من حضرت ربابم
از تشنگی طفلم خسته دل و کبابم
ای مادران عالم طفلم توان ندارد
ازتشنگی چه گوید وقتی زبان ندارد
ای مادران عالم، مادر دعا نماید
شاید که ساقی ما سوی حرم بیاید
ای مادران عالم چه کس خبر ندارد
طفلی که تشنه باشد خوابی دگر ندارد
ای مادران عالم جز چشم تر ندارم
شیری برای طفلم آخر دگر ندارم
ای مادران عالم من مادری غمینم
باید به سوک طفل ششماهه ام نشینم
ای مادران عالم حالم شده دگرگون
دهان کودک من با تیر شد پر از خون
ای مادران عالم جز چشم من که دیده
قنداقه ای پر از خون یک طفل سربریده
الهی هیچ مادر داغی چنین نبیند
یک ماتم چنینی روی زمین نبیند
زین ماتم نفس گیر گر ماتمی بگیرد
دیگر تعجبی نیست مادر اگر بمیرد
ای مادران بگویید بنویس ای «وفایی»
رباب شد شهیده، رباب شد فدایی
سید هاشم وفایی
اخبار مرتبط
