عباس بن علی علیه السلام مشهور به قمر بنی هاشم، برادر و یار واقعی امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا به عنوان علمدار و یار با وفای آن حضرت تا آخرین لحظات عمر حضور داشت. آوازه دلاور مردی های حضرت عباس(ع) در آن روزگار طنین افکنده بود و دشمن در پی آن بود تا با اقدامی جسورانه، وی را از صف لشکریان امام حسین(ع) در کربلا جدا سازد. در نهایت با عمودی آهنین بر سر مبارک حضرت ابوالفضل(ع) زد و ایشان را به شهادت رساند
تبسّم زهرا
کنار پیکر خود التهاب را حس کرد
حضور شعله ورِ آفتاب را حس کرد
هنوز نبض نگاهش سرِ تپیدن داشت
که گرمی نفس هم رکاب را حس کرد
و پیش از آن که بگوید: برادرم! دریاب
حضور فاطمه را، بوتراب را، حس کرد
نگاه ملتمس او خیال پرسش داشت
که در تبسّم زهرا جواب را حس کرد
عطش سراغ وی آمد ولی نگفت انگار
صدای گریه بانوی آب را حس کرد
کدام داغ به جان امامِ عشق نشست
که با تمام وجود التهاب را حس کرد
همین که ماه به یاد دو دست او افتاد
قلم قلم شدنِ آفتاب را حس کرد
و شیهه ای و سواری که می شود از دور
خروشِ شعله ور انقلاب را حس کرد
محمد علی مجاهدی
اخبار مرتبط
