حضرت عباس علیه السلام در اثر فداکاری ها، اخلاص و خصال والای انسانی در پیشگاه خداوند دارای مقام بسیار ارجمند و آبروی مخصوص گردید و خداوند مقام و لقب «باب الحوائج» را به حضرتش عطا فرمود و وجود عظیم او را شایسته این لقب دانست. توسّل به ذیل عنایت او نیز موجب روا شدن حاجات است. او کریمی است از دودمان کریمان و وسیله ای برای تقرّب به درگاه الهی که سالیان بسیار، مسلمان و غیر مسلمان دست دعا و چشم امید به سوی او داشته، از کرامات شیرین و زلال معرفت او ناگفته های گفتنی فراوانی دارند
سلامم از دلِ و جان
سلامم از دلِ و جان بر تو جان ابوفاضل
سلامِ من به تو ای پهلوان ابوفاضل
اُمیدِ آلِ علی کُن نظر گدایت را
یَمِ تَفَّضُلِ این خانِدان ابوفاضل
تمام دار و ندارم فدایت آقاجان
علم به دوش و مهِ آسمان ابوفاضل
شمیمِ نامِ دل آرای تو دل انگیز است
گلِ مُعَطَّرِ باغِ جنان ابوفاضل
مدد زغیر تو ننگ است برای نوکرتان
به حقِ شاه نجف الامان ابوفاضل
کجا کسی که تواند به مدحتان گوید
تویی عظیم و حقیر است زبان ابوفاضل
میان خلقِ خدا چون علی بی بدلی
دلیر جنگی و شیر ژیان ابوفاضل
ز بس که جنگ تو زیبا بُوَد یَلِ حیدر
گشوده می شود از هم دهان ابوفاضل
روا شده همه حاجات نوکرت آقا
صدا کرده تو را هر زمان ابوفاضل
تو معنیِ ادبیُ و تَجَلّیِ عشقی
ندیده مثلِ تو هر دو جهان ابوفاضل
رضا آهی
اخبار مرتبط
