عباس بن علی علیه السلام مشهور به قمر بنی هاشم، برادر و یار واقعی امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا به عنوان علمدار و یار با وفای آن حضرت تا آخرین لحظات عمر حضور داشت. آوازه دلاور مردی های حضرت عباس(ع) در آن روزگار طنین افکنده بود و دشمن در پی آن بود تا با اقدامی جسورانه، وی را از صف لشکریان امام حسین(ع) در کربلا جدا سازد. در نهایت با عمودی آهنین بر سر مبارک حضرت ابوالفضل(ع) زد و ایشان را به شهادت رساند
عباس آب آور
آیینه، اشکِ کودکان؛ قرآن، علی اصغر
ای مشک! در سینه نمی گنجد دلم دیگر
باید که برخیزد، بتازد علقمه تشنه ست
این غیرت آتش نفس، عباس آب آور
ای نخل های شعله ور! آیا نمی بینید
گل های باغ عشق را پژمرده و پرپر؟
ای نخل های شعله ور! ای کاش می دیدید
برق شگفت اشک را در چشم یک خواهر
ای نخل های شعله ور! امید باید داشت
یک «یا حسین تشنه» تا آب است ره یکسر
ای نخل های شعله ور! این علقمه ست انگار
قربان رمز نام تو ای زاده حیدر
نام نجیبت رمز زیبای اجابت بود
این علقمه ست آری که پا نشناخته از سر
بر سُمِّ اسب باوفایم چهره می ساید
آرام و رام و ایستاده، خوب و فرمانبر
این آب چه سرد و گوارا می نماید، هان
جان می دهد یک جرعه اش، این زندگی آور
لب تشنه گل های معطر در خیام خویش
لب تشنه فرزندان پاک زاده کوثر
می ریخت آب از چار انگشتش به روی آب
انگار می زد آب با دست خودش بر سر.
عباس ساعی
اخبار مرتبط
