عباس بن علی علیه السلام مشهور به قمر بنی هاشم، برادر و یار واقعی امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا به عنوان علمدار و یار با وفای آن حضرت تا آخرین لحظات عمر حضور داشت. آوازه دلاور مردی های حضرت عباس(ع) در آن روزگار طنین افکنده بود و دشمن در پی آن بود تا با اقدامی جسورانه، وی را از صف لشکریان امام حسین(ع) در کربلا جدا سازد. در نهایت با عمودی آهنین بر سر مبارک حضرت ابوالفضل(ع) زد و ایشان را به شهادت رساند
ماه تابان
چه ماهی! ماه از او بهتر نتابید
رها شد دست او، دیگر نتابید
به سوی خیمه ها برگشت؟ هرگز
نگاه کودکان را بر نتابید
به یاد سرپناه خود بیفتد
کنار خیمه گاه خود بیفتد
متاب ای ماه بر دستان زینب
مبادا یاد ماه خود بیفتد
نگاهی را که پرپر داشت بوسید
و هر زخمی برادر داشت بوسید
رسید و خَم شد و از روی شن ها
دو دست ماه را برداشت بوسید
رها مانده ست بر شن ها، چه دستی!
جدا از پیکر سقا، چه دستی!
عموی ماه! بعد از دست هایت
بگیرد دست بابا را چه دستی؟
سیدحبیب نظاری
اخبار مرتبط
