حضرت عباس علیه السلام در اثر فداکاری ها، اخلاص و خصال والای انسانی در پیشگاه خداوند دارای مقام بسیار ارجمند و آبروی مخصوص گردید و خداوند مقام و لقب «باب الحوائج» را به حضرتش عطا فرمود و وجود عظیم او را شایسته این لقب دانست. توسّل به ذیل عنایت او نیز موجب روا شدن حاجات است. او کریمی است از دودمان کریمان و وسیله ای برای تقرّب به درگاه الهی که سالیان بسیار، مسلمان و غیر مسلمان دست دعا و چشم امید به سوی او داشته، از کرامات شیرین و زلال معرفت او ناگفته های گفتنی فراوانی دارند
چشمه بخشش و کرم
می درخشد نگین الماس است
پدر فضل و نامش عباس است
متحیر ز شانِ بی مِثلَش
یوسف و نوح و خضر و الیاس است
دستگیری کند ز محتاجان
یک جهان رافت است و احساس است
لحظه جنگ مقابلِ دشمن
مثلِ بابایش اشجع الناس است
نقش سربند او وقتِ نبرد
ذکر زیبای حضرت یاس است
ای به قربانش که بی بدل است
عشقِ قلبِ فاتحِ جمل است،
دلنشین است و خوش قدم باشد
چشمه ببخش و کرم باشد
شیر بی باک است حیدری زاده
باوقار است و باجنم باشد
در دو دنیا بسی گدا دارد
بس که آقا و محترم باشد
بر دلی گر نظر کند عباس
خالی از هر نمونه غم باشد
آرزوی گدای او این است
یک شبِ جمعه ای حرم باشد
حاجتم گر روا شود عشق است
قسمتم کربلا شود عشق است
حمد لله که عاشق یاریم
خادم این امیر و درباریم
این نشان باعث مباحات است
که همه مست جام دلداریم
آمده صاحب الواء دنیا
اشک شوق از دو دیده می باریم
تکیه گاه و امید ما باشد
ما مگر غیر او کسی داریم
او کرم کرد و روزی ما شد
خادم هئیت علمداریم
ما از این حیث اشرف الناسیم
چون گدایان کوی عباسیم
رضا آهی
اخبار مرتبط
