در روز عاشورا کودک شیرخواره امام حسین(ع) حضرت علی اصغر از عطش و شدت گرما بی تاب شده بود، رباب و اهل خیام به دنبال این بودند که برای کودک شش ماهه چاره و راهی پیدا کنند. کودک شیرخواره را به دست بابا دادند و امام علیه السلام با دشمن در حال گفتگو بود ناگهان تیری از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم علی اصغر را درید و کودک شش ماهه قربانی خدا و روز عاشورا گشت. امام حسین علیه السلام خون گلوی او را گرفت و به آسمان پاشید.
گدای در خانه ات
نشسته ام بنویسم گدا نمی خواهی؟
میان خانه ی خود بینوا نمی خواهی؟
نشسته ام بنویسم کریم یعنی تو
کریم زاده تو حاجت روا نمی خواهی
شنیده ام که عطایت زبانزد همه است
نیازمند برای عطا نمی خواهی
به خاک تیره اگر بنگری طلا گردد
تو علم و معجزه و کیمیا نمی خواهی
قسم به روی شما خوب می شوم آقا
فقط بیا و نگو که مرا نمی خواهی
منم اسیر نگاه پر از عطوفت تو
من از نگاه تو خواندم شما نمی خواهی
که من جدا شوم از تو؛ وَ خوب دانستم
که می کنی ز محبّان خود هواخواهی
هر آنکه بسته به چشمت دخیل سیّدنا
نشسته روی پر جبرئیل سیّدنا
من آمدم که بگویم به تو سپاسم را
و جمع می کنم این بار من حواسم را
که تا دگر نبرم یأبنَ فاطمه هرگز
به غیر کوی شما دست التماسم را
برای آنکه بیایم به محضرت آقا
روا بُود که مرتّب کنم لباسم را
برای جلب نظر از شما بسوی خودم
من استفاده کنم عطر ناب یاسم را
میان آیِنه کاری چنان شدم تکثیر
هزار مرتبه دیدم من انعکاسم را
به غیر نان شما که نخورده ام هرگز
ببین زبان و دهان نمک شناسم را
میان دغدغه ها عطر عاشقی آید
فرو نشاند در این دل غم و هراسم را
پرچمی
اخبار مرتبط
