حضرت عباس علیه السلام در اثر فداکاری ها، اخلاص و خصال والای انسانی در پیشگاه خداوند دارای مقام بسیار ارجمند و آبروی مخصوص گردید و خداوند مقام و لقب «باب الحوائج» را به حضرتش عطا فرمود و وجود عظیم او را شایسته این لقب دانست. توسّل به ذیل عنایت او نیز موجب روا شدن حاجات است. او کریمی است از دودمان کریمان و وسیله ای برای تقرّب به درگاه الهی که سالیان بسیار، مسلمان و غیر مسلمان دست دعا و چشم امید به سوی او داشته، از کرامات شیرین و زلال معرفت او ناگفته های گفتنی فراوانی دارند
یا ابالفضل(ع)
زنده کند نامِ تو دوباره علی را
باز نمایان نما تبارِ علی را
چشمِ بهشت است فرش، پیش قدمهات
تا که کند توتیا غبارِ علی را
قیمت یوسف شکست اگر، که هنر نیست
گرم کند رویِ تو بازار علی را
پنج امامِ تو همه گرم ببوسند
دست علی وارِ علمدارِ علی را
در صفِ صفین گفت: مالک اشتر
کیست چنین می کند او کارِ علی را؟
روی تو داروندارِ اُم بنین است
فاطمه با تو کنارِ اُم بنین است
نام تو را تا علی به رزم عَلَم کرد
هر چه سپاه آمد از شکوهِ تو رَم کرد
صحبت رزم تو شد میانه میدان
لشکرِ پاشیده آرزوی عدم کرد
فکر نبردت عرقِ شام در آورد
کوفه زمین گیرشد و علقمه دَم کرد
مردی و مردانگی و غیرت و همت
نامِ ابالفضل را نقش عَلَم کرد
سایه تو تا که بود ابر نمی خواست
در وسط ظهر هم خواب حرم کرد
اَبروی تو تیغ آبدار حسین است
تا که تو هستی علی کنارِ حسین است
مردِ خطیبِ فصیحِ آل یقین تو
سینه ستبرِ رشیدِ اُم بنین تو
حضرتِ باب الحوائجِ همه عالم
ارمنیان را اُمیدِ روزِ پسین تو
دست تهی و فقیرِ خورده گره من
بازوی مشگل گشای کار زمین تو
شهپر جبریل فرش نافله هایت
شمسْ جمال علی و ماهْ جبین تو
اهل حرم را پناه و پله زینب
مایه آرامش هر پرده نشین تو
با ادب سربه زیر سنگر زینب
خاک دو عالم مریز بر سرِ زینب
خیز برادر که داغ و درد زیاد است
خیز ببین گردِ تو نامرد زیاد است
تا که سرت خورد زمین خواهرم اُفتاد
بینِ حرم بعدِ تو سردرد زیاد است
گرچه فقط خرج تو شد هرچه که تیر است
بعد تو سر نیزه خونسرد زیاد است
گوش کن از اهل خیام از لب طفلان
ناله -از علقمه برگرد- زیاد است
بعد تو باغارت این قوم چه سازم
دورِ حرم سارق ولگرد زیاد است
دست خودم نیست اگر خم شدم عباس
بر سرِ تو خیمه ماتم شدم عباس
حسن لطفی
اخبار مرتبط
